Skip to main content
Jacob Pierszoon (1735), zeevaarder op het schip ‘De Swarte Hondt’ blijkt één van mijn voorouders te zijn. Onderweg naar Lissabon en Setubal werd het schip door Noord-Afrikaanse zeerovers buitgemaakt bij kaap Vincent.
15 jaar heeft hij vastgezeten in Algarije totdat zijn smeekbede, gericht aan de Staten van Holland en Westfriesland, werd verhoord en het losgeld voor zijn vrijlating werd betaald.
Mijn onderzoek naar zijn historie bracht mij naar de herberg ‘De Swarte Hondt’, een klein restaurant in Haarlem, waar de zwartharige admiraal met de bijnaam ‘De Swarten Hondt’ destijds een stamtafel had. Zijn schip ‘De Haarlem’ kreeg zijn bijnaam, die op de achtersteven geschilderd werd.
In de smeekbede van Jacob waarin hij de miserabele omstandigheden beschrijft waarin hij leefde tijdens zijn gevangenschap in Algerije vervloekt hij zijn nieuwsgierigheid naar landen en volkeren achter de horizon, de nieuwe geuren, fellere kleuren, mooiere vrouwen, grotere uitbundigheid en hun kennis van kaas.
Kaas? Ja, kaas…Jacob uit Noord Holland monsterde aan op een koopvaardijschip en ging op ontdekkingsreis naar een nieuwe receptuur voor kaas.

Ik geloof dat het in onze natuur zit om te verkennen, om te reiken naar het onbekende

Naast de reizen die ik maak zijn ook mijn projecten ontdekkingsreizen waarin je vanuit een bepaalde vraag, een weefsel maakt van allerlei soorten kennis en ervaringen. Wanneer je jezelf dan vragen stelt als ‘stel nu dat’ en ‘wat nu als’ dan ontstaat er ruimte tussen dat wat er is en dat wat er misschien zou kunnen zijn. En dat is de speelruimte. Een ruimte die door verbeeldingskracht kan worden overbrugd, maar die vaak wordt dichtgegooid met bekende oplossingen door mensen die er niet van houden om een brug te bouwen terwijl je erover heen loopt. En over dat soort bruggen lopen ontdekkingsreizigers nu juist bij voorkeur.